Vlucht & Eerste dagen

Namaste! K chha?
Hallo en hoe gaat het? Ik ben Nepalees aan het leren, maar goed eerst terug naar het begin.

Na vrijdagavond een heel leuk afscheidsfeestje te hebben gehad (iedereen die er was; super leuk om jullie nog te zien en heel erg bedankt voor de mooie avond) ging ik om 00.00 uur 's avonds mijn tas is inpakken. Gelukkig paste het allemaal en was er zelfs ruimte om nog extra dingen mee te nemen.

Zaterdag om half 12 waren we (samen met Maaike, Nederlandse meisje waarmee ik samen ga) op schiphol, en om 1 uur was het dan echt tijd om van iedereen afscheid te nemen. Tegen mijn verwachtingen in heb ik niet gehuild, wat voor mijn doen best knap is. Het voelde wel erg raar, ik had nog steeds niet echt het idee dat ik iedereen 3,5 maand niet ging zien (ik zie ze namelijk met kerst allemaal in Cambodja) en had er vooral heel veel zin in.
De vluchten gingen allemaal soepel, op Istanbul moesten we een uurtje wachten op de volgende vlucht. In het vliegtuig alleen nauwelijks geslapen, want waar moet je je benen kwijt en mijn schermpje om films te kijken deed het niet. Dus vooral veel gelezen in de rough guide.

Zondag kwamen we om 6.30 uur plaatselijke tijd aan (tijdsverschil is 3.45 uur) en de Nepalese staf zou ons op komen halen. Alleen toen we naar buiten liepen stond er niemand. Wij braaf wachten want misschien was dit voor Nepalese begrippen heel normaal. Maar anderhalf uur later was er nog niemand. Inmiddels hadden we vrienden gemaakt met de politie die ons lieten wachten op een plek waar ieder ander werd weg gestuurd. Ze waren ook groot fan van het Nederlands voetbal elftal, kortom we vermaakten ons wel. Uiteindelijk vonden we ergens in onze mail het nummer van Dilip (Nepalese staf) en heeft de politie hem gebeld voor ons. Iemand anders van het kantoor zou ons ophalen maar was het vergeten, dus is Dilip uit zijn bed gesprongen om ons op te halen.

Vanaf 11.00 uur konden we in ons guesthouse dus zijn we eerst naar Patan Durbar Square gegaan om daar koffie te drinken met Dilip, waarbij we meteen super mooi uitzicht hadden op het plein. Patan is een gedeelte van Kathmandu, het was vroeger een aparte stad maar hoort nu bij Kathmandu. Daarna zijn we naar ons guesthouse gegaan wat ook in Patan ligt.

Het guesthouse is erg fijn. Er zijn 9 kamers waar allemaal andere mensen ook tijdelijk wonen. De mensen komen van over de hele wereld; Pakistan/China/Duitsland/Zwitserland/Amerika. We hebben een hele gezellige gezamenlijke keuken waar je kan koken en met een eettafel. Aan de voorkant is een tuintje waar je ook buiten kan zitten en we hebben en dakterras. De buurt is rustig met veel kleine en grote winkels om eten en fruit te kopen. Vlakbij is een grotere winkelstraat en er zijn veel restaurantjes in de buurt. Alles zit eigenlijk wel op loopafstand. Ons kantoor ook, dat is ong 20 minuten lopen.

De eerste dag hebben we vooral geslapen en door de buurt gelopen. Maandag zijn we voor het eerst op kantoor geweest. Daar werken 2 Nepalese mensen en 1 Nederlandse vrouw, Hedda (de Nederlander) is op dit moment in Nederland ivm een hernia. De Nepalese staf zijn; Dilip en Bipana. Met hun hebben we een kennismakingsspel gedaan maandag. Bipana is ook 24 en Dilip 28 jaar. Met hun zullen we komende tijd vooral samenwerken. Aan het einde van de middag kregen we meteen 2 boeken die we mochten gaan bestuderen en de volgende dag iets over moesten vertellen. 's Avonds zijn we in een Tibetaans restaurantje gaan eten hier in de buurt samen met een Pakistaans meisje uit ons huis.

Elke dag beginnen we met een uurtje taal, dan leren Dilip en Bipana ons een half uur Nepali en wij hun een half uur Nederlands. Wat erg leuk is want inmiddels kunnen we al best wat zinnen Nepali, zij leren ook erg snel en kunnen zelfs Graag Gedaan zeggen (wat erg lastig is voor hun met alle G's). Dinsdag mochten wij daarna iets over Theory U en Motivational Interviewing vertellen, dat zijn samen met Co-Active coaching belangrijke theorieën van waaruit Mountain Child Care werkt. Dinsdag hebben we ook met Hedda geskypt, als het goed is komt zij begin oktober weer naar Nepal, en konden we wat vragen stellen wat toch makkelijker is in je eigen taal.

Verder leren ze ons veel over Nepalese cultuur en tradities, en Mountain Child Care uiteraard. Gistermiddag hebben we met zijn vieren Dal Bhaat gegeten voor lunch. Dat is het traditionele gerecht van Nepal. Het is rijst met groenten, sausje en soms vlees. Dat eten ze hier 2x per dag als lunch en avondeten, uiteraard wordt dit met de handen gegeten. We hebben ook al Momo’s gegeten, wat ook een typisch gerecht van hier is.

Deze week is het nog rustig voor ons op het kantoor, meestal zijn we rond 4 uur klaar en proberen we daarna nog wat dingen te doen/zien. Zo zijn we naar Thamel geweest, de toeristen area. Vergeleken met 2007 is het inmiddels iets Westerse geworden, meer chique restaurants en grote supermarkten. Maar ze proberen je nog overal iets aan te smeren. De prijzen voor eten liggen daar ook iets hoger, waar wij bijna van schrokken maar uiteindelijk betaalden we met zijn tweeën nog steeds maar 12 euro. Het afdingen ging ons daar ook steeds beter af, waarschijnlijk betaal je nog steeds teveel maar goed dat weten we nooit zeker.
Gisteren zijn we naar Swayambunath geweest, ook wel de monkey tempel. De tempel ligt op een heuvel dus je hebt super mooi uitzicht over de hele valley, die echt enorm is. Zoals de naam al zegt, overal zitten apen. Morgen gaan we met Dilip en Bipana een dagje hiken hier in de buurt. In het weekend ga ik met Maaike in Kathmandu nog verder wat sightseeing doen. Over 2 weken begint hier het grootste festival van Nepal waardoor er vakantie is, dan zijn we een paar dagen vrij dus misschien gaan we dan even de stad uit want het is hier vrij stoffig. Vlak daarna komt Mayte ook hierheen, en ga ik samen met haar een trekking maken in het Everest gebied.

Eerste indrukken zijn erg goed, en deze week nog een beetje aan het uitrusten van afgelopen weken! Denk dat dit voor nu een lang genoeg verhaal is. Ik zal snel meer laten horen!

Tata, Liefs,

Hannah