Trekking, fietsen en werk

Namaste!

Ik ben weer terug van weggeweest. De afgelopen maand stond in het teken van 3 dingen; trekking, fietsen en werk. In de tussentijd ben ik ziek geweest en heb ik dingen hier in de buurt bekeken, maar voor nu lijkt me dit wel genoeg leesvoer.

De trekking is inmiddels weer een tijdje geleden, maar dat betekend niet dat ik jullie niet jaloers ga maken. Het begon met de aankomst van Mayte. Na anderhalf uur wachten op het vliegveld kwam ze eindelijk naar buiten! Aangezien zij uit een redelijk warm klimaat komt moesten we de volgende dag nog wat spullen aanschaffen voor haar gezien de koudere temperaturen in de bergen. Daarna zijn we op tijd naar bed gegaan om ons voor te bereiden op de vliegreis van Kathmandu naar Lukla. Zoals ik al schreef staat die vlucht niet heel goed bekend. Het vliegtuig was erg klein, met propellers, en zag eruit alsof het elk moment uit elkaar kon vallen. De vlucht viel uiteindelijk erg mee, althans aan mijn kant waar de bergen waren. Mayte heeft 30 minuten lang naar een afgrond mogen kijken. Op een gegeven moment ging het vliegtuig dalen en zagen we nog steeds alleen maar bergen voor ons. Uiteindelijk was er toch een kleine landingsbaan te zien, die vrij kort was. Gelukkig liep de landingsbaan omhoog waardoor het vliegtuig vanzelf afremde en stonden we net voor we de berg zouden raken stil. Al met al viel het alles mee. Vanaf Lukla begon onze trek naar Gokyo lakes. De eerste 2 dagen waren hetzelfde als de trek naar Everest Basecamp. Vanaf Namche konden we Everest, Lhotse en Ama Dablam zien (allemaal boven de 8km). Daarna volgde wij niet meer de highway naar Everest, want ja het is echt druk daar en werkelijk iedereen kan daarheen lopen lijkt het. Daarna werden de paden kleiner en minder druk. Op het pad richting Gokyo konden we Cho Oyu vrijwel de hele tijd zien. Gokyo was echt een mysterisch mooie plek. Het ligt op 4800 meter aan een meer tussen de bergen, met uizicht op Cho Oyu. Ik kan hier nog uren over uitweiden maar ik ga een korte samenvatting geven:

Fantastische uitzichten, Sneeuw, lekker eten, leuke mensen ontmoet, Sherpas the true heroes of Everest gezien (sowieso een aanrader), sherpa museum geweest, enge suspencion bridges, Koud, birthday cake voor Mayte in Gokyo, tocht van 2 uur om 4.00 am omhoog naar Gokyo Ri om de sunrise te zien die bewolkt was die dag, kortom 11 super dagen! En heel leuk gezelschap van mijn zus! Verder laat ik je graag de foto’s zien!

Het volgende is fietsen in Kathmandu, of ja Nepal! Voor elke Nederlander is het super normaal om te fietsen, daarnaast ben je dan veel flexibeler. Dus wij hebben allebei een fiets aangeschaft, of ja een mountainbike want zonder versnellingen kan je beter gaan lopen hier. In het weekend hadden Tina en ik het wilde idee om een stuk te gaan fietsen buiten Kathmandu. Tina is Duits maar heeft ook in Maastricht Psychologie gestudeerd dus spreekt heel goed Nederlands. Voor deze gelegenheid had ik de fiets van een huisgenoot geleend want die van haar is stukken beter dan de mijne. Het begon allemaal vrij soepel het fietsen, het ging wel wat meer op en neer dan verwacht. Na een pauze en een paar uur later dachten we toch wel in de buurt van het dorp te zijn waar we heen wilden, maar dit bleek toch nog weer verder te zijn. Weer een stuk verder was het inmiddels half 1 (we waren om half 9 begonnen) en waren we er nog steeds niet. We moesten daarna ook nog terug voordat het donker werd dus de tijd begon een beetje te dringen. Ondertussen had Tina bedacht dat het leuker was om niet over de grote weg te fietsen die van asfalt is, maar een zandweg. Het idee was erg leuk, maar dat werkt niet echt met de heuvels hier kortom we moesten hele stukken lopen. Uiteindelijk waren we in een ander dorp gekomen van waar een weg naar beneden zou lopen en we langs de rivier terug konden fietsen. Na een stevige afdaling waren we bij de rivier gekomen. Inmiddels was het 2 uur, waren we aardig moe en hebben we geluncht met koekjes en banaan. Langs de rivier gingen we verder richting Kathmandu, tot mijn fiets kapot ging. De ketting zat helemaal vast, er was geen beweging in te krijgen en ik kon er zelfs niet mee lopen. De moed zakte mij redelijk in de schoenen, maar Tina bleef gelukkig erg optimistisch. Na wat geweld kregen we de ketting los en kon ik met de fiets lopen. Maar we konden het niet meer maken dus dat zou betekenen dat we nog wel zo’n 10 km terug zouden moeten lopen als het niet meer was. In het eerste dorp aangekomen begon het ook nog te regenen, dus wij ergens maar schuilen en wat gedronken. Volgens de man van het winkeltje zou er over een uur wel een bus komen. De weg waaraan we zaten was zo slecht en afgelegen dat we hem eerst niet geloofden, maar uiteindelijk kwam er een bus. En 1 voordeel van Nepal de fietsen konden op het dak en wij in de bus. Uiteindelijk waren we om 5 uur weer in Kathmandu, en duurde ons fietstochtje ietsje langer dan gepland. Onderweg hebben we wel hele mooie rijstvelden gezien, bamboe schommels en kloosters.

Inmiddels fietsen we dus ook sinds een paar weken door Kathmandu. Je gelooft het vast niet, maar dat is sneller dan de bus, auto of een ander vervoermiddel. Je kan namelijk heel makkelijk tussen alle auto’s door. Hier kennen ze namelijk geen fietspaden dus je moet wel oppassen maar gelukkig rijdt iedereen hier random door elkaar dat wij dat ook gewoon kunnen doen. Je moet wel altijd goed blijven opletten, want iedereen neemt gewoon zijn voorrang dus je moet goed anticiperen. 1 voordeel met deze heuvels hier heb je wel meteen een goede workout te pakken!

Het laatste grote ding waar ik afgelopen tijd mee bezig ben geweest is werk, ja daar kwam ik namelijk voor. Toen ik terug kwam van trekking was Hedda, onze Nederlandse programmacoördinator, terug. Dit was voor ons erg fijn want zij heeft wat meer structuur in het geheel aangebracht, en wij konden onze vragen in het Nederlands stellen. Zij heeft ons goed op weg kunnen helpen. Afgelopen weken zijn wij vooral bezig geweest organisaties te benaderen of we daar mogen kijken met jongeren voor een oriëntatie of dat ze stageplekken hebben. Het eerste resultaat hiervan was een cooking workshop die ik gisteren heb georganiseerd. Ik had een restaurant gevonden wat gratis voor ons een cooking workshop wilde aanbieden. Na een week lang al onze partnerorganisaties stalken of ze jongeren hadden die interesse hebben in koken had ik 7 deelnemers geregeld. Gisteren aan het begin van de dag stonden er opeens 9 voor mijn neus, ja dat kan hier dus ook gewoon. Gelukkig was dit geen probleem. Na een paar introductie spellen in het Nepalees gingen we richting het restaurant. Waar ze allemaal informatie kregen, vragen mochten stellen, en een kijkje in de keuken mochten nemen. Waarbij ze geholpen hebben met het koken van hun eigen lunch. Wat alleen zo’n 3 uur duurde, veeeeeel langer dan gepland dus uiteindelijk hebben we ze maar uit de keuken gehaald en zijn we alvast begonnen aan de evaluatie/wat ze geleerd hebben. Waarna we met zijn allen geluncht hebben. Bij Nepalezen is het erg lastig om ze zover te krijgen dat ze de waarheid vertellen, dus mochten ze hun evaluatie op een gesloten briefje zonder naam schrijven. Aan het einde heb ik zelf nog wat gesprekjes met hun gedaan over waar ze nu mee bezig zijn en wat wij voor ze kunnen betekenen. Een aantal konden gelukkig best goed Engels. Kortom, heel leuk om eindelijk echt een dag voor ze te organiseren en ze zelf te kunnen spreken! Dan zien je waar je het allemaal voor doet. Inmiddels zijn we bezig met nieuwe plannen voor meer oriëntaties.

Ik ga zo meteen papa’s pannenkoeken bakken voor mijn collega’s, hopelijk vinden ze het lekker. Komend weekend gaan we waarschijnlijk naar een stupa buiten Kathmandu en daar in een klooster slapen, dat zou echt een gave ervaring zijn. Ik beloof snel weer te schrijven!

Sterke met het koude weer en tot snel!

Liefs Hannah