Project en andere avonturen

Daar ben ik weer!

Er zijn al weer 2 weken voorbij sinds mijn laatste update. Het voelt voor mij niet als twee weken, de tijd vliegt hier.

Twee weken terug zijn we dus een dagje gaan wandelen met Dilip en Bipana, onze Nepalese collega’s. Zij zijn allebei ook rond onze leeftijd wat het erg gezellig maakt met hun. Het zusje van Bipana (zij is trouwens een vrouw, geen man moeders!) ging ook mee. Met de bus zijn we 5km Kathmandu uitgereden, en daar een heuvel opgelopen naar en tempel. Het was meer een soort grot waar je net doorheen kon lopen. Na de tempel kon je nog een de heuvel op klauteren, en wat een wereld van verschil was het. Rust, fantastisch uitzicht over de hele Kathmandu vallei en frisse lucht. Na wat snacks te hebben gegeten, droge instant noedels (ja het is zo waar lekker), zijn we weer terug gegaan naar Kathmandu. In onze wijk Patan gingen we naar een klein steegje en daar achter zat een klein authentiek restaurantje, die je eigenlijk nauwelijks meer kan vinden in Kathmandu. Daar we hebben een paar echte Newari gerechten geproefd; rijstpannenkoeken met ei, flaked rice, spicy potatoes en rijstwijn. Erg aan te raden allemaal!

’s Avonds hebben we voor het eerst het nachtleven van Kathmandu bekeken. Nachleven is het niet echt te noemen, alles begint hier vroeg en is rond 1.00/2.00 uur klaar. Het was vooral grappig om te zien wat voor mensen daar rond liepen; expats, hippie’s, en reizigers met ultieme toeristen kleren aan die willen dioen alsof ze echt van hier zijn.

Het weekend hebben we nog 2 tempels bezocht; Boudha stupa en Pashupatinath. Boudha is erg rustgevend, het ging alleen keihad regenen. De moesson is duidelijk nog niet over. Pasphupatinath is wat bijzonderder, daar verbranden ze namelijk doden mensen. Je ruikt het dus ook en ziet het ook, niet zo heel fijn. Op zondag hadden we geen internet in het huis, dus iedereen zat in de keuken boeken te lezen. Het resultaat was wel dat we met zijn allen thuis gingen lunchen met heel veel eten, wat erg gezellig was. Daarna wees een Amerikaan uit ons huis ons op een filmfestival waar ze allemaal korte films uit verschillende landen lieten zien. De rest van de middag hebben we daar gespendeerd, waar we een aantal erg indrukkende films hebben gezien en een hele slechte Nepalese. Op zondagochtend ben ik samen met Tahera om 6 uur opgestaan en zijn we gaan mediteren op ons dakterras. Heel rustgevend en een goede manier om alles los te laten.

De week erna zouden wij op het werk wat zelfstandiger gaan werken, maar wij wisten nog niet zo goed waar we precies moesten beginnen. Dus we zijn maar begonnen met wat icebreakers/energizrs te bedenken voor tijdens coachingsdagen en de treks, om na alle serieuzen dingen even het hoofd leeg te maken en iets anders te doen. Verder hebben we samen met Dilip het kantoor schoongemaakt en opgeruimd. Wat voor hun een heel ding is, maar wat in een half uur klaar was zo groot is het namelijk niet. Tijdens het opruimen hebben we een beetje gevraagd hoe we weten wat de status is van alle kinderen, maar dat was nogal vaag en konden we volgens hem eigenlijk nergens zien. Na het opruimen zijn we zelf maar gaan zoeken in alle bestanden en de mensen in Nederland gemaild of zij ons kunnen helpen. Na niks gevonden te hebben, was de moed ons redelijk in de schoenen gezonken en zijn we maar gaan lunchen. Tijdens de lunch hadden we een heel plan gemaakt hoe we dit gingen aanpakken. Dus daarmee aan de slag en de dag erna ook. Tot Bipana vroeg wat ik aan het doen was en zei; heb je al naar het Child Follow System gekeken? Aaaaah neeeeee, had dat even eerder verteld. Bleek dat er dus wel een heel systeem was waar alles in stond. Naja niet alles maar wel wat. Het is namelijk niet super goed bijgehouden, maar na een hele dagje alles wat er in staat in dezelfde notatie zetten en een legenda gemaakt te hebben is er in ieder geval iets meer stuctuur. Voor de komende tijd wordt dat in ieder geval een aandachtspunt om te verbeteren. Zolang dat namelijk niet goed wordt bijgehouden is de rest vrij zonde van alle energie en tijd. En gaat straks iedereen het wiel opnieuw uitvinden, de grote les van een bestuursjaar!

Ondertussen moest ik nog permits regelen voor de trek met Mayte. Ik met een taxi naar dat office, ging allemaal soepel en snel geregeld. Dus ik dacht laat ik meteen bus tickets voor naar Pokhara regelen, dat leek namelijk in de buurt te zijn. Dilip had gezegd dat het op Jamal kon, dus ik daar heen lopen. Ondertussen nog gevraagd, ja je gaat goede kant op. Daarna zei iemand, nee je moet terug. Dus ik terug, weer een ander nee je moet wel die kant op, ik loop wel met je mee. Dus hij met me mee lopen. Ondertussen kreeg ik de vraag of ik getrouwd was, nee dat ben ik niet (Tim je had toch een ring moeten geven ;)). We bleven maar lopen, en hij nog vertellen ja dit is Jamal. Komen we bij een microbus (dat is het openbaar vervoer hier), hier moet je in en die brengt je erheen. Dus ik erin 20 rupees betaald. Staan eindeloos in de file, verkeer is hier dramatisch en 1 grote chaos. Ik nog 5x gevraagd of we wel echt naar het buspark gaan voor de bus naar Pokhara, ja mevrouw echt en nee het valt niet te lopen. Uiteindelijk kwamen we aan de rand van de stad uit, hier moet u eruit. Ik eruit, stonden alleen maar kleine mini busjes en iedereen riep Pokhara. Dus ik was goed, maar na 1x vragen naar de toeristen bus werd me al meteen duidelijk dat ik totaal verkeerd zat. De eerste beste taxi die ik zag in gegaan en naar kantoor gegaan. Toen baalde ik dat er geen straatnaambordjes waren en ik niet hun taal sprak.

Woensdagavond hadden we een huisfeestje geoganiseerd met het hele huis op ons dakterras. We hadden allemaal hapjes gemaakt, lichtjes opgehangen en muziek geregeld. De gasten waren iedereens collega’s en veel vrienden van Anina, een zwitsers meisje uit ons huis die hier al heel lang zit. Maar het was erg leuk, volgens iedereen 1 van de beste huisfeesten.
De dag erna was een holiday vanwege het festival wat bijna ging beginnen. Waarbij we naar een plaatselijke spa zijn geweest voor een massage en pedicure, wat erg fijn is met al het stof en de harde bedden hier. Daarna een beetje rond gehangen op Patan Durbar Square, ik denk wel het mooiste plein in Kathmandu.

Het weekend zijn we naar Nagarkot gegaan samen met een Pakistaans meisje uit ons huis, Tahera. Een klein dorpje 1,5 uur buiten Kathmandu op een heuvel. We zaten in het Hotel at the end of the universe, waar we 11 jaar geleden ook waren geweest. Wat een rust daar, en een fantastisch uitzicht over Kathmandu maar vooral ook naar de andere kant van de berg. ’s Middags ben ik met Tahera een beetje rond gaan lopen en hebben we thee gedronken op een terras waar het uizicht echt het beste was. De volgende ochtend zijn Maaike en ik om 5 uur opgestaan om de sunrise te zien, maar helaas het was helemaal bewolkt en er was niks te zien dus maar weer naar bed.

Maandag was onze laatste werkdag want daarna zou de vakantie beginnen vanwege het grootste en belangrijkste festival van Nepal, Dashain. Waarbij iedereen terug naar zijn dorp gaat om daar met hun familie dit te vieren. Op kantoor zijn wij begonnen met de eerste brieven schrijven naar bedrijven of organisaties of we daar langs mogen komen voor een orientatie programma met de kinderen. Zodat we hopelijk begin augustus 2 verschillende orientatie programma’s kunnen organiseren.

Dinsdag zijn we, Maaike, Tahera en ik, naar Pokhara vertrokken. Dat ligt ongeveer 200 km van Kathmandu maar de bussen hier gaan niet zo hard en efficient. Dus om 6 uur ’s ochtends waren we op het busstation, om half 8 vertrok de bus eindelijk. Maar het moest nog ergens verderop mensen ophalen dus stonden we nog een uur stil. Uiteindelijk waren we er om 4 uur ’s middags, en ik ben erg blij dat ik overal kan slapen want zelfs in deze bus heb ik het voor elkaar gekregen om bijna de hele reis te slapen.
Pokhara heeft een heel groot meer en als het helder is heb je hier uitzicht op de Fishtail mountain en een deel van de Annapunra’s. Vanochtend zijn we dan ook weer om 5 uur opgestaan en naar de top van een heuvel hier vlakbij gereden, gelukkig hadden we dit keer wat meer mazzel en hebben we een fantastisch zonsopgang gezien op hele mooie witte bergtoppen. Dit alles samen met zo’n 100/200 chinezen en japanners, minor detail (pap, mam en kaj we hebben erg mazzel gehad met onze sunrise in Darjeeling waar we alleen op een berg stonden). Gisteren zijn we aan de andere kant van het meer omhoog gelopen naar de World Peace Stupa. De stupa is helemaal wit met een aantal gouden tinten, echt super mooi! Vanaf daar hadden we een heel mooi uitzicht op het meer en Pokhara. Daarna aan de andere kant naar beneden gelopen. We hebben hier ook een yoga les gehad, gecombineerd met meditatie.

Morgen gaan we drie uur hier vandaan raften! Erg gaaf, hopelijk is het niet te eng. Daarna weer terug naar Kathmandu, want ’s avonds komt Mayte aan. Maandag vertrekken we dan naar Lukla om daar een tiendaagse trekking te maken naar Gokyo, waar mooie meren zijn op 5000m hoogte. Waarbij we ook Everest zullen zien en andere Himalaya kanjers. Voor de geinteresseerde moet je even fligt to Lukla googlen, het landen daar schijnt namelijk nogal een avontuur te zijn. Ik ga het daarna pas googlen. En bid allemaal dat de lucht helder is die ochtend want anders gaat onze vlucht niet!

Daarna komt weer een nieuwe update!

Liefs Hannah