Klooster ervaring
Door: Hannah
Blijf op de hoogte en volg Hannah
22 November 2014 | Nepal, Kathmandu
Hey broers en zussen!
Iedereen in Nepal is elkaars broer of zus. Wat soms erg verwarrend kan zijn, maar ook wel weer iets grappigs heeft. Zelfs als je iemand op straat tegen komt mag je die aanspreken met broer of zus.
Om de verhalen leesbaar en wat korter te houden zal ik proberen wat meer in onderwerpen te schrijven. Ik zal nu vertellen over mijn kloosterervaring vorige week. In de volgende update zal ik over de training vertellen die we afgelopen week hebben gehad en over de komende quest treks.
Vorige week zaterdag stonden Maaike en ik vroeg op na een heftige dansavond met onze Nepalese collega’s en al hun vrienden. Met de bus gingen we naar Dhulikhel, een plaatsje buiten de Kathmandu vallei. Op zich is het maar 30 km buiten Kathmandu alleen gaan de bussen hier niet zo snel. Ze wachten om te vertrekken tot die helemaal vol zit. Als je dan denkt dat het vol zit, alle plaatsen zijn bezet, stopt die onderweg ook nog regelmatig want er is nog meer dan genoeg plek. Dit gaat door totdat hij stampvol zit. Kortom, een bus is hier nooit echt vol. Eventueel kan je nog op het dak, al doen ze dat wel veel minder dan 11 jaar geleden. En terecht.
Na anderhalf uur kwamen we in Dhulikhel aan. Een in redelijk goede staat behouden Newari stad. Newari is een kaste hier in Nepal. Geen toerist te zien, wel heel veel oude huizen met ramen en deuren van hout. Die heel mooi bewerkt zijn met de hand, erg typisch voor de Newari’s is dat. Na even rond gelopen te hebben kwamen we bij een tempel waar allemaal vrouwen op de grond zaten en met hun gezicht richting een soort tempel zaten. Wij werden uitgenodigd om erbij te komen zitten. Het was niet helemaal duidelijk wat ze aan het doen waren, maar waarschijnlijk aan het bidden voor een bepaalde god die afgebeeld stond in de tempel. Daarna hebben we in een klein plaatselijk eettentje een echte Newari lunch genuttigd voor 50 eurocent. Zij hebben geen gewone rijst, maar een soort vlokken die erg knapperig zijn. Na de lunch begon de tocht omhoog naar Kali Shrine, een uitzichtpunt bovenop de berg. Onderweg kwamen we nog langs een groot buddha beeld. Bij het uitzichtpunt kon je erg ver kijken, helaas was het alleen een beetje mistig. Vanaf daar hebben we nog 2 uur gelopen door een bos, kleine dorpjes en langs rijstvelden. Waarna we bij het imposante klooster van Namobuddha kwamen. Wat groot, goed onderhouden en een fantastische plek bovenop een berg met super uitzicht. Na wat rondgelopen te hebben en het eerste gebed van de monniken meegemaakt te hebben gingen we op zoek naar ons guesthouse waar we zouden slapen. We kwamen op onze zoektocht 2 nederlandse vrouwen tegen, moeder en dochter. Die vertelde ons dat ze probeerden weg te komen van het guesthouse omdat het zo verschrikkelijk was, geen aardige mensen, vieze lakens en helemaal niet zoals ze het zich hadden voorgesteld. Ze wilden graag wat luxe want daarna zou een zware tocht komen, namelijk naar Panauti en Dhulikhel lopen. Wij dachten eerst echt waar zijn we beland. Vlak daarna kwamen we de monnik tegen die over het guesthouse ging. Hij liet ons de kamer zien, super groot, schoon, prima bedden, hele schone badkamer die we eigenlijk moesten delen maar er zat niemand anders op onze etage. En erg vriendelijk toen we naar het toiletpapier vroegen. Er was zelfs een douche! Kortom, die vrouwen waren redelijke watjes want wat verwacht je dan bij een klooster?
Na een kopje thee gedronken te hebben op een balkonnetje met heel mooi uitzicht gingen we met de monniken eten. Naja zij zaten aan de ene kant van de zaal en wij aan de andere kant. Het motto was eten wat de pot schaft. Dat was echt prima, een simpele dal bhat maar die lekker was. De porties waren echt gigantisch. Gelukkig had ik meteen gezegd dat ik niet zo veel wilde. Na het eten was het bedtijd om half 8. Wat wij ook wel erg lekker vonden.
De volgende ochtend begon om 6 uur de ochtendgebed. Helaas ging alleen mijn wekker niet af. Gelukkig werd ik om 6.15 wakker en konden we nog het laatste half uur meemaken. Later hoorde we dat het eerste half uur precies hetzelfde was dus niet heel veel gemist. Daarna was het tijd voor ontbijt, bonen met een soort ongebakken brood en veel te zoute thee. Vrij heftig voor 7 uur ’s ochtends maar wel lekker. Daarna hebben we het klooster nog verder bekeken en Namobuddha waarvoor we kwamen. Hele mooie plek op het einde van de bergkam. En heel lekker rustig zo vroeg op de dag.
Daarna begonnen we aan de wandeling naar Panauti. Deze keer liepen we midden door de rijstvelden. Waar ze nog druk bezig waren met het oogsten. Erg leuk om van zo dichtbij te zien. Hele mooie wandeling. Na 2 uur kwamen we in Panauti, waar we direct tegen de lijkverbranding plek aan liepen. Niet zo prettig, dus maar snel doorgelopen het dorp in. Heel rustig stadje met een hele mooie oude tempel. Geen toerist te bekennen. Daar heerlijk even rondgelopen en samosa en iets heel zoets gegeten. Vervolgens was het weer tijd voor de busrit naar Kathmandu, die deze keer redelijk snel ging.
Het was een heerlijk weekend en heel leuk om de monniken zo met elkaar te zien. Helaas konden we niet echt met ze praten en dingen vragen hoe het werkt. Maar toch was het erg rustgevend en gaaf om gedaan te hebben! Morgen vertrekken we voor de eerste quest trek. Na de tweede zal ik een update geven over de treks en onze training van afgelopen week.
Liefs Hannah
Iedereen in Nepal is elkaars broer of zus. Wat soms erg verwarrend kan zijn, maar ook wel weer iets grappigs heeft. Zelfs als je iemand op straat tegen komt mag je die aanspreken met broer of zus.
Om de verhalen leesbaar en wat korter te houden zal ik proberen wat meer in onderwerpen te schrijven. Ik zal nu vertellen over mijn kloosterervaring vorige week. In de volgende update zal ik over de training vertellen die we afgelopen week hebben gehad en over de komende quest treks.
Vorige week zaterdag stonden Maaike en ik vroeg op na een heftige dansavond met onze Nepalese collega’s en al hun vrienden. Met de bus gingen we naar Dhulikhel, een plaatsje buiten de Kathmandu vallei. Op zich is het maar 30 km buiten Kathmandu alleen gaan de bussen hier niet zo snel. Ze wachten om te vertrekken tot die helemaal vol zit. Als je dan denkt dat het vol zit, alle plaatsen zijn bezet, stopt die onderweg ook nog regelmatig want er is nog meer dan genoeg plek. Dit gaat door totdat hij stampvol zit. Kortom, een bus is hier nooit echt vol. Eventueel kan je nog op het dak, al doen ze dat wel veel minder dan 11 jaar geleden. En terecht.
Na anderhalf uur kwamen we in Dhulikhel aan. Een in redelijk goede staat behouden Newari stad. Newari is een kaste hier in Nepal. Geen toerist te zien, wel heel veel oude huizen met ramen en deuren van hout. Die heel mooi bewerkt zijn met de hand, erg typisch voor de Newari’s is dat. Na even rond gelopen te hebben kwamen we bij een tempel waar allemaal vrouwen op de grond zaten en met hun gezicht richting een soort tempel zaten. Wij werden uitgenodigd om erbij te komen zitten. Het was niet helemaal duidelijk wat ze aan het doen waren, maar waarschijnlijk aan het bidden voor een bepaalde god die afgebeeld stond in de tempel. Daarna hebben we in een klein plaatselijk eettentje een echte Newari lunch genuttigd voor 50 eurocent. Zij hebben geen gewone rijst, maar een soort vlokken die erg knapperig zijn. Na de lunch begon de tocht omhoog naar Kali Shrine, een uitzichtpunt bovenop de berg. Onderweg kwamen we nog langs een groot buddha beeld. Bij het uitzichtpunt kon je erg ver kijken, helaas was het alleen een beetje mistig. Vanaf daar hebben we nog 2 uur gelopen door een bos, kleine dorpjes en langs rijstvelden. Waarna we bij het imposante klooster van Namobuddha kwamen. Wat groot, goed onderhouden en een fantastische plek bovenop een berg met super uitzicht. Na wat rondgelopen te hebben en het eerste gebed van de monniken meegemaakt te hebben gingen we op zoek naar ons guesthouse waar we zouden slapen. We kwamen op onze zoektocht 2 nederlandse vrouwen tegen, moeder en dochter. Die vertelde ons dat ze probeerden weg te komen van het guesthouse omdat het zo verschrikkelijk was, geen aardige mensen, vieze lakens en helemaal niet zoals ze het zich hadden voorgesteld. Ze wilden graag wat luxe want daarna zou een zware tocht komen, namelijk naar Panauti en Dhulikhel lopen. Wij dachten eerst echt waar zijn we beland. Vlak daarna kwamen we de monnik tegen die over het guesthouse ging. Hij liet ons de kamer zien, super groot, schoon, prima bedden, hele schone badkamer die we eigenlijk moesten delen maar er zat niemand anders op onze etage. En erg vriendelijk toen we naar het toiletpapier vroegen. Er was zelfs een douche! Kortom, die vrouwen waren redelijke watjes want wat verwacht je dan bij een klooster?
Na een kopje thee gedronken te hebben op een balkonnetje met heel mooi uitzicht gingen we met de monniken eten. Naja zij zaten aan de ene kant van de zaal en wij aan de andere kant. Het motto was eten wat de pot schaft. Dat was echt prima, een simpele dal bhat maar die lekker was. De porties waren echt gigantisch. Gelukkig had ik meteen gezegd dat ik niet zo veel wilde. Na het eten was het bedtijd om half 8. Wat wij ook wel erg lekker vonden.
De volgende ochtend begon om 6 uur de ochtendgebed. Helaas ging alleen mijn wekker niet af. Gelukkig werd ik om 6.15 wakker en konden we nog het laatste half uur meemaken. Later hoorde we dat het eerste half uur precies hetzelfde was dus niet heel veel gemist. Daarna was het tijd voor ontbijt, bonen met een soort ongebakken brood en veel te zoute thee. Vrij heftig voor 7 uur ’s ochtends maar wel lekker. Daarna hebben we het klooster nog verder bekeken en Namobuddha waarvoor we kwamen. Hele mooie plek op het einde van de bergkam. En heel lekker rustig zo vroeg op de dag.
Daarna begonnen we aan de wandeling naar Panauti. Deze keer liepen we midden door de rijstvelden. Waar ze nog druk bezig waren met het oogsten. Erg leuk om van zo dichtbij te zien. Hele mooie wandeling. Na 2 uur kwamen we in Panauti, waar we direct tegen de lijkverbranding plek aan liepen. Niet zo prettig, dus maar snel doorgelopen het dorp in. Heel rustig stadje met een hele mooie oude tempel. Geen toerist te bekennen. Daar heerlijk even rondgelopen en samosa en iets heel zoets gegeten. Vervolgens was het weer tijd voor de busrit naar Kathmandu, die deze keer redelijk snel ging.
Het was een heerlijk weekend en heel leuk om de monniken zo met elkaar te zien. Helaas konden we niet echt met ze praten en dingen vragen hoe het werkt. Maar toch was het erg rustgevend en gaaf om gedaan te hebben! Morgen vertrekken we voor de eerste quest trek. Na de tweede zal ik een update geven over de treks en onze training van afgelopen week.
Liefs Hannah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
